Uluwatu en de eerste Udayana kennismaking

Anderhalve week na aankomst hebben we besloten zelf te koken. Ondanks dat buiten de deur eten hier weinig kost, na een tijdje stapelt elke keer vier tot zes euro zich toch op. Tijdens een rondje op de lokale markt hebben we groentes bij elkaar gescharreld. Alhoewel.. “groentes” is misschien niet voor elk product het juiste woord. Het is allemaal niet zo makkelijk te definiëren als in de Jumbo aan de Broekhovenseweg. Gewoon proberen dus! Na 2 uur bezig te zijn geweest in onze “keuken”, aka een camping kooktoestel met twee gaspitjes, hebben we dan toch iets smakelijks neergezet. Het valt niet mee om voor 6 man te koken wanneer je kookgerei bestaat uit één koekenpan waar twee eieren in passen, één soeppan en het Zwitsers zakmes wat ik cadeau kreeg van mijn oom bij mijn vertrek naar Indonesië. Gelukkig hebben we hier een Carrefour. Een mega westerse supermarkt waar je toch bijna al je Nederlandse lievelingspullen kan vinden. Zo ook pannen, geen overbodige luxe bij het koken.
De volgende dag hebben we, heel origineel, weer een dagje op het strand besteed. Wel ben ik op tijd naar huis gegaan voor een douche. ’s Avonds was het welkom diner van GoBali. Tijd om kennis te maken met nog meer Duitsers.. top! Ondanks al onze “Deutsche freunde” was het eten lekker (Italiaans) waren de drankjes koud en was de sfeer gezellig. Toch heb ik om half 12 een taxi naar huis gepakt. De volgende morgen stond er namelijk een dagje Uluwatu op de planning! Wat een droomlocatie. Het ligt op +/- 75 minuten scooteren maar dan heb je ook wat. De tempel heeft en fenomenaal uitzicht vanaf de klif over zee. Na een warm bezoekje aan het Godshuis ligt er een net zo mooie plek op je te wachten. Na een paar minuutjes rijden met de scooter kom je bij een plek aan waar je tussen de rotsen door moet klimmen om op een droomachtig mini strandje te komen. Zoals overal zijn ook hier weer genoeg toeristen, maar ondanks dat, wat een plek! Ik hoop nog veel van dit soort strandjes te ontdekken. Bij de zonsondergang is het de bedoeling dat je weer omhoog klimt en plaatsneemt in een bar bovenop de klif. Vanaf daar de zonsondergang bekijken is in één uitdrukking: WAUW. Wat ik wel weet is dat ik de volgende keer een deo in m’n tas stop en maak dat ik toch een soort van “dansschoenen” mee heb. De muziek was er heerlijk en iedereen liep erbij alsof ze zo van de catwalk kwamen. Stiekem was ik een beetje underdressed in m’n zanderige oversized shirt en met m’n wel heel letterlijke “beach hair” aka een dikke berg knopen. Toch kon ik wel genieten van m’n momentje op die rots.
Nu het serieuze gedeelte. Na bijna twee weken feest vieren is het dan eindelijk zo ver, SCHOOL. En geloof het of niet, maar ik heb er onwijs veel zin in. Ik wil meer leren over dit land. Hoe werkt dat afdingen? Hoe communiceer je met de locals? Waar zijn de mooiste plekjes? En waar kan ik mezelf uitleven met sporten? Dag één begon met een wolkbreuk, ondergelopen straten en een daardoor iets langer durende scooter rit dan gepland. Ondanks het natte pak was de eerste dag een succes. We zijn goed welkom geheten, de campus ziet er professioneel uit (voor Indonesische begrippen) en het gebouw ziet er tiptop uit en is als enige op de campus voorzien van Airco, THANKGOD! Ze begrijpen ons. In totaal zijn er 149 deelnemers aan het GoBali studyprogram, hieronder 1 Zweed, 1 Zwitser, 3 Fransen, 4 Nederlanders en 140 Duitsers.. Ik voel me uniek! Morgen de eerste classes. Ik ben benieuwd!